Het moest je ding zijn; de keiharde beat die door je lijf dreunde, de dancemuziek die voor de meesten niet eens muziek te noemen was, de felle lichten, de zwetende lichamen en de gierende hormonen. Bryce was echter in zijn element. Zijn conditie als vampier stelde hem in staat moeiteloos de hele nacht door te dansen en te zuipen en hij had de tijd van zijn leven.
Inmiddels was hij zwaar aangeschoten en zag hij amper nog het verschil tussen een mooie meid en een waar hij nuchter niet eens mee zou praten.
Een meisje met ravenzwart haar kwam vlakbij hem dansen en Bryce grijnsde. Dit waren die momenten waarop het leven als vampier goed was.
Hij had op tijd gedronken vanavond, zodat hij hier geen gekke dingen zou doen. Echt gekke dingen. Want de geuren van de warme lichamen om hem heen waren behoorlijk verleidelijk, en niet op slechts een manier.
Maar verstandiger dan dat zou hij niet worden vannacht.
Zijn donkerblauwe shirt met witte print erop was doordrenkt met een mengeling van zweet en bier. In principe was Bryce nogal een schande voor vampierbegrippen, maar het zou hem een rotzorg zijn. Hij had een aantal menselijke vrienden waar hij nog veel mee omging en voor de rest deed hij toch niet veel anders dan 's nachts feesten en overdag slapen.
Het meisje met het zwarte haar had een kruisje om haar hals hangen dat op en neer stuiterde op haar glanzende huid, bij elke beweging die ze maakte. Bryce' grijns werd breder. Als zij christelijk was, was hij een priester.
Ze wenkte hem, en ging hem voor de dansvloer af, naar buiten, waar ze in de koele buitenlucht bleven staan. Bryce voelde de adrenaline nog steeds door zijn lichaam gaan en zelfs hierbuiten was de keiharde muziek nog goed te horen.
"Dit doe je vaker of niet," zei het meisje met een grijns. Bryce leunde tegen een muurtje en nam haar op, ook al maakte het in zijn benevelde geest maar weinig uit hoe ze eruit zag.
"Hoe kom je erbij," antwoordde hij plagerig. Ze glimlachte slechts even en stak een sigaret op, waarna ze hem een aanbood. Bryce was geen extreme roker; hij deed het meer voor de gezelligheid.
"Dank je."
Ze bleven een poosje zo staan. Toen grijnsde het meisje opnieuw, breder dit keer, en Bryce schoot in de lach toen hij haar tanden zag.
"Ik had het kunnen weten."
"But you didn't. God jij bent ver heen," grinnikte ze. Ze vielen stil en rookten verrassend kalm verder terwijl Bryce om zich heen keek. Verderop zwalkte een groepje mensen weg van de discotheek. Het was een mooie nacht, absoluut.
Inmiddels was hij zwaar aangeschoten en zag hij amper nog het verschil tussen een mooie meid en een waar hij nuchter niet eens mee zou praten.
Een meisje met ravenzwart haar kwam vlakbij hem dansen en Bryce grijnsde. Dit waren die momenten waarop het leven als vampier goed was.
Hij had op tijd gedronken vanavond, zodat hij hier geen gekke dingen zou doen. Echt gekke dingen. Want de geuren van de warme lichamen om hem heen waren behoorlijk verleidelijk, en niet op slechts een manier.
Maar verstandiger dan dat zou hij niet worden vannacht.
Zijn donkerblauwe shirt met witte print erop was doordrenkt met een mengeling van zweet en bier. In principe was Bryce nogal een schande voor vampierbegrippen, maar het zou hem een rotzorg zijn. Hij had een aantal menselijke vrienden waar hij nog veel mee omging en voor de rest deed hij toch niet veel anders dan 's nachts feesten en overdag slapen.
Het meisje met het zwarte haar had een kruisje om haar hals hangen dat op en neer stuiterde op haar glanzende huid, bij elke beweging die ze maakte. Bryce' grijns werd breder. Als zij christelijk was, was hij een priester.
Ze wenkte hem, en ging hem voor de dansvloer af, naar buiten, waar ze in de koele buitenlucht bleven staan. Bryce voelde de adrenaline nog steeds door zijn lichaam gaan en zelfs hierbuiten was de keiharde muziek nog goed te horen.
"Dit doe je vaker of niet," zei het meisje met een grijns. Bryce leunde tegen een muurtje en nam haar op, ook al maakte het in zijn benevelde geest maar weinig uit hoe ze eruit zag.
"Hoe kom je erbij," antwoordde hij plagerig. Ze glimlachte slechts even en stak een sigaret op, waarna ze hem een aanbood. Bryce was geen extreme roker; hij deed het meer voor de gezelligheid.
"Dank je."
Ze bleven een poosje zo staan. Toen grijnsde het meisje opnieuw, breder dit keer, en Bryce schoot in de lach toen hij haar tanden zag.
"Ik had het kunnen weten."
"But you didn't. God jij bent ver heen," grinnikte ze. Ze vielen stil en rookten verrassend kalm verder terwijl Bryce om zich heen keek. Verderop zwalkte een groepje mensen weg van de discotheek. Het was een mooie nacht, absoluut.